پالایشگاه فراسرزمینی، فرصتی برای فروش بدون دردسر فرآورده‌های نفتی
تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۵۱۶۹۳
در سال‌های نه چندان دور بازارهای جهانی به نقطه‌ای خواهند رسید که دیگر نیازی به خرید نفت و گاز برای تأمین انرژی وجود نداشته باشد، بنابراین باید تا جایی که امکان دارد، نفت و گاز را بفروش برسانیم زیرا ممکن است این فرصت برای همیشه از دست برود.
به گزارش خبرنگار ایمنا، درسال‌های اخیر اعمال تحریم علیه ایران توانست فروش نفت‌خام به را با مشکل جدی روبه‌رو کند, برای مثال ایران یکی از تأمین کنندگان عمده انرژی هند در سال‌های گذشته محسوب می‌شد که به دلیل اعمال این تحریم‌ها روابط تجاری این کشور با ایران در حوزه انرژی تضعیف شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
علاوه بر این اختلاف‌هایی که میان هند و پاکستان شکل گرفت باعث شد تا در کنار بی‌تدبیری مسئولان، پروژه‌هایی مانند احداث خط لوله صلح به شبه قاره هند به سرانجام نرسد. همچنین حضور کشورهایی مانند ترکمنستان به عنوان یکی از رقبای ایران در اجرای پروژه‌هایی مانند احداث خط لوله تاپی که گاز را به هند می‌رساند، باعث شد حضور ایران به تدریج کمرنگ‌تر شود.
این فرصت حضور در حالی است که تولید نفت خام نیجریه به کمتر از یک میلیون بشکه در روز (bpd) رسیده است که عرضه جهانی نفت را در بحبوحه افزایش هزینه‌های انرژی در ماه‌های اخیر کاهش می‌دهد. علاوه بر این برنامه تأمین بیشتر نفت خام کشور هند از کشورهای حوزه خلیج فارس باعث می‌شود تا اهمیت حضور ایران دو چندان شود.
علاوه بر این سرعت‌بخشی به تولید و استخراج نفت و گاز در حالی است که کشورهای جهان در مسیر کربن صفر حرکت کرده و پیش بینی می‌شود تا دهه‌های آینده قیمت نفت و گاز به کمترین میزان خود برسد، به طوری که تولید و استخراج آن دیگر صرفه اقتصادی نخواهد داشت. بنابراین باید تا جایی که امکان دارد، نفت و گاز خود را بفروشیم تا بخشی زیادی از این ذخایر در سال‌های آینده از بین نرود.
هند، مهمترین مقصد برای صادرات در حوزه نفت و گاز استعلیرضا شیر محمدی، کارشناس مدیریت استراتژیک و اقتصاد انرژی در این خصوص به خبرنگار ایمنا، می‌گوید: در سال‌های گذشته با سیاست حفظ پایداری در بازارهای صادراتی، توسط ایران در بعضی از کشورها پالایشگاه ساخته شده بود که این روند در طی سال‌های اخیر به دلیل شرایط تحریم تا حدودی متوقف شد.
وی اضافه می‌کند: به طوری که منابعی که در آن کشورها بلوکه شده می‌تواند منبع بسیار خوبی برای سرمایه‌گذاری در آن کشورها باشد.
این کارشناس اقتصاد انرژی با بیان اینکه علاوه بر فروش نفت خام، تأمین قیر مورد نیاز کشورهای هدف نیز می‌تواند در دستور کار قرار بگیرد، می‌گوید: ایران به عنوان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان قیر در جهان می‌تواند اقدامات اساسی برای به‌دست آوردن بازار بعضی از کشورها مانند هند انجام دهد تا بازار صادرات ایران پایداری خود را حفظ کند.
شیرمحمدی تصریح می‌کند: ناپایداری در بازار صادراتی ایران به این دلیل است که سیاست گذاری‌های حوزه صادرات در کشور مقطعی است، بنابراین برای عمیق‌تر شدن در بازارهای صادراتی به منابع مختلف سرمایه گذاری نیاز است که ایجاد پالایشگاه در کشورهای هدف می‌تواند به این موضوع کمک کند.
وی با بیان اینکه برای انتخاب مقصد صادراتی باید به چهار نکته اشاره کرد، می‌گوید: نکته اول بازده سرمایه گذاری است، یعنی هر کدام از کشورهایی که بازده سرمایه گذاری بالاتری را دارند باید در اولویت باشد. همچنین نکته دوم این است که کشورهایی مانند هند که به منابع انسانی دسترسی بیشتری دارند، باید در اولویت دوم قرار گیرند.
این کارشناس اقتصاد انرژی اضافه می‌کند: نکته سوم توجه به میزان انرژی مورد نیاز کشورهای هدف و چهارم ریسک‌های سیاسی است. درواقع بر اساس این چهار نکته می‌توان مقصد صادراتی را در حوزه نفت و گاز به خوبی شناسایی کرد؛ از این رو به نظر می‌رسد کشور هند در اولویت اول مقصد صادراتی قرار دارد.
پالایشگاه فرا سرزمینی، فرصتی مناسب برای صادراتحسن مرادی، استاد اقتصاد انرژی نیز در این خصوص به خبرنگار ایمنا، می‌گوید: یکی از راه‌هایی که اجازه می‌دهد در شرایط تحریم نفت یا فراورده‌های آن را به دیگر کشورها به‌فروش برسانیم، ایجاد پالایشگاه‌های فرا سرزمینی است.
وی اضافه می‌کند: با شناسایی کشورهایی مانند ونزوئلا و ساخت پالایشگاه در آن کشورها، می‌توان فراورده‌های خود را آسان‌تر بفروشیم.
این استاد دانشگاه خاطرنشان می‌کند: در این روش نفت به صورت خام فروخته نشده بلکه به صورت مستقیم در پالایشگاه‌هایی که متعلق به ایران است به فراورده‌های پتروشیمی، نفت سفید و … تبدیل شده و در نهایت در بازار هدف مصرف می‌شود.
مرادی می‌گوید: ۱۵ کشور در همسایگی ایران بوده که بیشتر آنها قابلیت احداث پالایشگاه را داشته و می‌توان از این ظرفیت به خوبی استفاده کرد.
وی در پاسخ به این سوال که آیا احداث پالایشگاه‌های فرا سرزمینی صرفه اقتصادی دارد، یا خیر می‌گوید: پالایشگاهی که در کشور هدف راه‌اندازی می‌شود. درواقع در مالکیت کشور مبدا است و بنابراین سرمایه‌گذاری‌هایی که در این حوزه انجام می‌شود دستاورد قابل قبولی است. زیرا خود ساخت پالایشگاه به تنهایی ارزش افزوده بالایی تولید می‌کند.
این استاد دانشگاه ادامه می‌دهد: بیش از سه میلیارد دلار سرمایه‌گذاری برای ساخت پالایشگاه لازم است که بسته به ظرفیت پالایشگاه، این رقم می‌تواند تغییر کند. همچنین ساخت پالایشگاه نزدیک به سه سال ساخت پالایشگاه طول خواهد کشید.
هدف اصلی باید افزایش تولید و استخراج نفت و گاز باشدشهرام معینی، اقتصاددان در این خصوص به خبرنگار ایمنا می‌گوید: سرمایه‌گذاری در زمینه پالایشگاه تا حدودی معقول و نرمال است.
وی اضافه می‌کند: سرمایه‌گذاری در حوزه گاز و با ساخت پتروشیمی سود قابل توجهی به همراه دارد، زیرا کمک می‌کند تا گاز با ارزش افزوده بالاتری صادر شود در صورتی که ساخت و توسعه پالایشگاه در حال حاضر سود آن‌چنانی ندارد.
این اقتصاددان با بیان اینکه فرصت محدودی برای فروش ذخایر نفت و گاز در کشور وجود دارد، می‌گوید: باید تا جایی که امکان دارد، نفت و گاز خود را بفروشیم زیرا ممکن است برای همیشه نفت و گاز ایران از دست برود.
معینی تصریح می‌کند: اولویت اصلی باید اولویت سرمایه‌گذاری در بالادست حوزه نفت و گاز به ویژه در میادین مشترک نفتی و گازی باشد تا بیشتر از این زمان از دست نرود.
وی خاطرنشان می‌کند: در سال‌های نه چندان دور بازارهای جهانی به نقطه‌ای خواهند رسید که دیگر برای تأمین انرژی، نیازی به خرید نفت و گاز وجود نداشته باشد. درواقع در دهه‌های آینده با رسیدن به جهانی با کربن صفر، نفت و گاز با قیمتی بسیار پایین خریداری می‌شود به طوری که تولید و استخراج آن دیگر صرفه اقتصادی نخواهد داشت.
این اقتصاددان می‌گوید: به طور کلی اگر یک کشور تولید و استخراج نفت و گاز را به نقطه‌ای رسانده باشد که دیگر قابل افزایش نبوده و سرمایه‌گذاری بیشتر در این حوزه نیز صرفه اقتصادی نداشته باشد می‌تواند این مازاد سرمایه را در توسعه و ساخت پالایشگاه هزینه کند. ایران به دلیل نداشتن سرمایه کافی، ساخت و توسعه پالایشگاه برایش فقط در حد معقول است.
کد خبر 606511منبع: ایمنا
کلیدواژه: نفت نفت خام فروش نفت نفت و گاز خام فروشی پالايشگاه پتروشیمی ارزش افزوده تولید نفت ایران استخراج نفت و گاز شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق تولید و استخراج سرمایه گذاری ساخت پالایشگاه خبرنگار ایمنا صرفه اقتصادی اقتصاد انرژی هایی مانند نفت و گاز نفت خام
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۵۱۶۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سیاست‌گذاری هوشمندانه حوزه انرژی، توسعه درآمدهای ارزی کشور در شرایط تحریم را میسر کرد
به گزارش تابناک اقتصادی؛ کشورهای نفت و گازخیز عمدتاً به درآمدهای حاصل از فروش این منابع وابسته هستند. ما هم از این قاعده استثنا نیستیم. دشمن با توجه به این موضوع، از این امر به عنوان یک پاشنه آشیل استفاده کرد و به تحریم صنایع نفت و گاز کشورمان مبادرت کرد.
دولت سیزدهم به اعمال سیاست‌هایی در راستای خنثی سازی تحریم‌ها پرداخت. طرح‌هایی مانند اتکا به خود، استفاده از ظرفیت دانش بنیانی کشور، صدور خدمات فنی و مهندسی به دیگر کشورها، سهامداری در پالایشگاه‌های فراسرزمینی و عرضه نفت به مینی ریفاینری‌ها در شرق آسیا مدنظر قرار گرفت.
توسعه زنجیره ارزش محصولات نیز از جمله راهکار‌هایی بود که با جدیت دنبال شد. مجلس نیز به ریل گذاری قانونی برای خنثی سازی تحریم‌ها پرداخت. در شرایطی که دسترسی کشور به اقلام راهبردی در صنایع نفت و گاز مسدود شده بود، قانون ترک تشریفات مناقصه و جهش تولید دانش بنیان به کمک آمد.
با اجرای قوانینی که در بالا به آنها اشاره شد، وزارت نفت بیشترین استفاده را از دستاورد‌های دانش بنیانی داشت و تولید نفت و گاز کشور ادامه یافت. در زمینه فروش نیز سیاست‌هایی مانند فروش نفت به پالایشگاه‌های فراسرزمینی و مینی پالایشگاه‌ها در دستور کار قرار گرفت.
برای دسترسی به وجوه مربوط به نفت و گاز نیز از روش‌هایی مانند تهاتر و استفاده از ارز‌هایی غیر از دلار بهره بردیم. در نهایت این سیاست‌ها ما را به فروش نفت و گاز در شرایط تحریم رساند.
نظرات محمدطاهر رحیمی، سیاست پژوه اقتصاد کلان کشور را در ادامه می‌خوانید. رحیمی با اشاره به این موضوع که بر اساس آمار سازمان گمرک کشور طی سال ۱۴۰۲ توانستیم حدود ۳۶ میلیارد دلار درآمد حاصل از صادرات نفت داشته باشیم، تصریح کرد: با در نظر گرفتن این موضوع که در حال فروش نفت با تخفیف هستیم و قیمت نفت بین ۷۰ تا ۷۳ دلار است، روزانه قریب به ۱ میلیون و ۳۵۰ هزار بشکه نفت فروخته ایم. صادرات نفت تا این حد قطعاً موفقیت ویژه‌ای برای دولت سیزدهم و وزارت نفت در شرایط تحریمی محسوب می‌شود.
وی ادامه داد: این موضوع جای تأمل و تحسین دولت دارد که با چه استراتژی‌هایی توانستیم به این میزان فروش نفت داشته باشیم. اولین سیاست درستی که دولت در راستای افزایش فروش نفت کشور به اجرا گذاشت، تلاش در راستای کاهش تکثر فروشندگان نفت بود.
سیاست پژوه اقتصاد کلان کشور توضیح داد: اقدام دولت در کاهش تکثر فروشندگان و ایجاد نوعی تمرکز مدیریت صادرات نفت کشور مثبت ارزیابی می‌شود. این اقدام اثرات مثبتی دارد که تأثیرگذاری آن را در موفقیت کشور در فروش نفت دیدیم.
رحیمی گفت: دومین اقدام مثبتی که دولت انجام داد این بود که حداقل بخشی از صادرات نفت کشور در قالب صادرات نفت به پالایشگاه‌های کشورهای دیگر انجام شد. عملاً طرح پالایشگاه‌های فراسرزمینی برای کشور در دستور کار قرار گرفت که اقدام مثبتی به شمار می‌رود.
وی ادامه داد: در طرح مورد بحث، به جای اینکه صادرات نفت را به طور مستقیم به دیگر کشورها داشته باشیم، نفت به پالایشگاه‌های نیمه کاره یا از کار افتاده کشورهای دیگر تحویل داده شد. این پالایشگاه‌ها با کمک فنی ایران راه اندازی شدند و توانستند به پالایش نفت بپردازند و فرآورده تولید کنند. از این طریق، عواید ارزی بیشتری نصیب کشورمان شد.
سیاست پژوه اقتصاد کلان کشور توضیح داد: اقدام مثبت سوم که دولت به اجرا گذاشت، باز کردن حساب ویژه روی کشور چین بود. این کشور امکان خنثی سازی تحریم‌ها را به واسطه نظام پولی و مالی اش می‌تواند برایمان فراهم کند. چین از موضوع صادرات نفت ایران به این کشور به لحاظ سیاسی و راهبردی سود می‌برد. زیرا پکن از نفت روسیه بی نیاز می‌شود و این موضوع برای چین اهمیت زیادی دارد.
رحیمی گفت: ما تلاش کردیم با تکیه بر سه اقدام مهم در جهت تنوع بخشیدن به مقاصد صادراتی، پالایشگاه‌های کوچک مقیاس و همچنین تمرکز بر بازار شرق آسیا و نظامات جدید تسویه مالی با چین بوده است که از فرصت به دست آمده استفاده کردیم و به صادرات نفت خود به مشتریان جدید پرداختیم. این سیاست گذاری‌های هوشمندانه دولت فروش نفت در شرایط تحریم را میسر کرد.
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد